ارتباطات انسانی و فقدان رویکرد دینی

       نویسنده :مهدی حیدری

امروزه اندیشمندان ارتباطات تقسیمات گوناگونی برای این علم در نظر گرفته اند و تفصیلا هر کدام ار بخشهای گوناکون این علم را تبیین کرده اند، مثلا آن را به این سه زمینه تقسیم کرده اند.

الف: ارتباط انسان با انسان

ب: ارتباط انسان با حیوان

ج: ارتباط انسان با ماشین [1]

ولی نکته ای که حائز اهمیت  است این می باشد که درهیچ یک از منابع اصلی این علم به این جنبه حیات بشری یعنی ارتباط انسان با خداوند پرداخته نشده است، تو گویی این جنبه از حیات بشری که جزء بنیادی ترین و فراگیر ترین جنبه های زندگی انسان است از زیر چشمان تیز بین آنان به دور مانده است .

ممکن است کسی این سوال را مطرح شود که اساسا قرار دادن این سه مفهوم ؛ انسان ، خدا و ارتباط در کنار هم و ایجاد نسبت برای آنها صحیح است یا خیر؟ و آیا کلا این زمینه ارزش پژوهش و قابلیت آن را دارد یا نه؟

ولی باید به این نکته توجه کرد که در همین دنیای به اصطلاح مدرن و پسا مدرن امروزی که جز خداوند همه چیز اصالت یافته است، بیشتر جمعیت جهان به یک باور الهی پایبندد و روش منش و طرز نگاه خود را بر مبنای آن تنظیم میکنند، پس چگونه قابل باور است برای این زمینه از حیات بشری هیچ گونه برنامه ریزی پژوهش علمی و تدبر عالمانه صورت نپذیرد در حالی که جنبه هایی به مراتب ناچیز مثل ارتباط انسان با ماشین پرداخته و تبیین شود .

اما این خیلی عجیب نیست چرا که ازعینکی که دنیای لیبرالیسم و سکولاریسم غربی بر چشم خویش گذاشته همه تصویری عبور نمیکند و ارزش دیدن ندارد، بلکه چیزی دارای ارزش و لایق پژوهش است که بتواند در آن ساختار های فکری که بر مبنای اصالت حیات مادی و اومانیسم شکل گرفته ، جای بگیرد وتوجیه شود یعنی به گونه ای دارای منفعت مادی باشد در دنیایی که در تعالیم آن دوستی ها و ارزشها هم، در صورتی با ارزشند که سود رسان باشد این چیز عجیبی نیست زیرا به زعم آنان جنبه روحانی زندگی بشر از این مولفه های مادی تهی است، لذا نه علم بوده و نه دارای  ارزش علمی برای تبیین و پژوهش است.

اما آنان غافلند از این مهم که دین یکی از بنیادی ترین و اساسی ترین زمینه های زندگی انسانیست و به گونه ای  تمام زمینه های حیات بشر از جمله منافع مادی را هم پوشش می دهد و می توان با یک نگاه اجمالی به راحتی ساختار ارتباطی آن را استخراج کرد من باب مثال

خداوند به عنوان مبدا پیام تعالیم خود که برنامه تعالی دنیوی و اخروی بشر است را از کانال وحی در قالب کتاب و سخن به مقصد اولیه پیام خود که همانا انبیا الهی هستند میرساند، انبیا الهی نیز در جایگاه رهبران فکری بشر البته بدون هیچ گونه دخل و تصرف و بدون تاثیر پذیری از عناصر اخلالگر که همانا شیطان و نفس اماره است پیامها صادره از طرف خداوند را به دست بشر میرسانند تا انسان خاکی از پیام الهی تاثیر حداکثری را بپذیرد و بیاموزد راه و رسم ارتباط قوی و ناگسستنی را و همینطور یاد بگیرد چگونه برای داشتن ارتباطی مستمر و قوی بر عوامل اخلال غلبه کند ، لذا باید دانست هر زمینه ای از علوم که پژوهیده نمیشود صرفا برای این نیست که ارزش علمی ندارد و همینطور در این زمینه باید پژوهش ها وتلاشهای بسیاری صورت پذیرد.

[ارتباط شناسی،مهدی محسنیان راد89 ص371 ]

نویسنده: مهدی حیدری